Judg 5 | PesOV | STEP | و در آنروز دَبورَهو باراقبناَبینوعَمسرود خوانده، گفتند:

Judges 5

1 و در آنروز دَبورَهو باراقبناَبینوعَمسرود خوانده، گفتند:

2 «چونكهپیشرواندر اسرائیلپیشرویكردند، چونكهقومنفوسخود را بهارادتتسلیمنمودند، خداوند را متباركبخوانید.

3 ایپادشاهانبشنوید! ایزورآورانگوشدهید! منخود برایخداوند خواهمسرایید. براییهوهخدایاسرائیلسرود خواهمخواند.

4 ایخداوند وقتیكهاز سعیر بیرونآمدی، وقتیكهاز صحرایاَدُومخرامیدی، زمینمتزلزلشد و آسماننیز قطرهها ریخت، و ابرها همآبها بارانید.

5 كوهها از حضور خداوند لرزانشد و اینسینا از حضور یهوه، خدایاسرائیل.

6 در ایامشَمْجَر بنعَنات، در ایامیاعیلشاهراهها تركشدهبود، و مسافراناز راههایغیر متعارفمیرفتند.

7 حاكماندر اسرائیلنایابو نابود شدند، تا من، دَبورَه، برخاستم، در اسرائیل، مادر برخاستم.

8 خدایانجدید را اختیار كردند. پسجنگدر دروازهها رسید. در میانچهلهزار نفر در اسرائیل، سپریو نیزهایپیدا نشد.

9 قلبمنبهحاكماناسرائیلمایلاست، كهخود را در میانقومبهارادتتسلیمنمودند. خداوند را متباركبخوانید.

10 ایشما كهبر الاغهایسفید سوارید و بر مسندها مینشینید، و بر طریقسالكهستید، اینرا بیانكنید.

11 دور از آواز تیراندازان، نزد حوضهایآبدر آنجا اعمالعادلۀ خداوند را بیانمیكنند، یعنیاحكامعادلۀ او را در حكومتاسرائیل. آنگاهقومخداوند بهدروازهها فرود میآیند.

12 بیدار شو، بیدار شو ایدَبورَه. بیدار شو بیدار شو و سرود بخوان. برخیز ایباراقو ایپسر اَبینوعَم، اسیرانخود را بهاسیریببر.

13 آنگاهجماعتقلیلبر بزرگانقومتسلطیافتند و خداوند مرا بر جبارانمسلطساخت.

14 از افرایمآمدند، آنانیكهمقر ایشاندر عمالیقاست. در عقبتو بنیامینبا قومهایتو، و از ماكیر داورانآمدند. و از زبولونآنانیكهعصایصفآرا را بهدستمیگیرند.

15 و سرورانیساكار همراهدَبورَهبودند؛ چنانكهباراقبود همچنانیساكار نیز بود. در عقباو بهوادیهجومآوردند. فكرهایدلنزد شعوبرؤبینعظیمبود.

16 چرا در میانآغلها نشستی؟ آیا تا نیگلهها را بشنوی؟ مباحثاتدل، نزد شعوبرؤبینعظیمبود.

17 جِلْعاد بهآنطرفاُرْدُنّ ساكنماند. و دانچرا نزد كشتیها درنگنمود؟ اشیر بهكنارۀ دریا نشست، و نزد خلیجهایخود ساكنماند.

18 و زبولونقومیبودند كهجانخود را بهخطر موتتسلیمنمودند، و نفتالینیز در بلندیهایمیدان.

19 پادشاهانآمده، جنگكردند. آنگاهپادشاهانكنعانمقاتلهنمودند. در تَعَنَكنزد آبهایمَجِدّو. و هیچمنفعتنقرهنبردند.

20 از آسمانجنگكردند. ستارگاناز منازلخود با سِیسَرا جنگكردند.

21 نهر قیشونایشانرا در ربود. آننهر قدیمیعنینهر قیشون. ایجانمنقوترا پایمالنمودی.

22 آنگاهاسبان، زمینرا پازدنگرفتند، بهسببتاختنیعنیتاختنزورآورانایشان.

23 فرشتۀ خداوند میگوید میروز را لعنتكنید، ساكنانشرا بهسختیلعنتكنید، زیرا كهبهامداد خداوند نیامدند تا خداوند را در میانجباراناعانتنمایند.

24 یاعیل، زنحابرقینی، از سایر زنانمباركباد! از زنانچادرنشینمباركباد!

25 او آبخواستو شیر بهویداد، و سرشیر را در ظرفملوكانهپیشآورد.

26 دستخود را بهمیخدراز كرد، و دستراستخود را بهچكشعمله. و بهچكشسِیسَرا را زده، سرشرا سفت، و شقیقۀ او را شكافتو فرو دوخت.

27 نزد پایهایشخمشده، افتاد و دراز شد.نزد پایهایشخمشده، افتاد. جاییكهخمشد در آنجا كشتهافتاد.

28 از دریچهنگریستو نعرهزد، مادر سِیسَرا ازشبكه(نعرهزد): چرا ارابهاشدر آمدنتأخیر میكند؟ و چرا چرخهایارابههایشتوقفمینماید؟

29 خاتونهایدانشمندشدر جوابویگفتند. لیكناو سخنانخود را بهخود تكرار كرد.

30 آیا غنیمترا نیافته، و تقسیمنمیكنند؟ یكدختر، دو دختر برایهر مرد. و برایسِیسَرا غنیمترختهایرنگارنگ، غنیمترختهایرنگارنگقلابدوزی، رخترنگارنگقلابدوزیدورو. بر گردنهایاسیران.

31 همچنینایخداوند جمیعدشمنانتهلاكشوند. و اما محباناو مثلآفتابباشند، وقتیكهدر قوتشطلوعمیكند.» و زمینچهلسالآرامییافت.